Prospekt informacyjny

Terapia rodzinna i poradnictwo systemiczne

Rodzina jest bardzo złożonym systemem społecznym, na który składają się osoby różnej płci oraz przedstawiciele różnych generacji żyjący wspólnie. Rodzina i jej członkowie poddawani są stałemu procesowi zmian: dzieci mają swoje specyficzne zadania rozwojowe a i przed rodzicami stawiane są ciągle coraz to nowe wymagania, na które muszą reagować. W związku z tym, że wszyscy członkowie rodziny wywierają na siebie wzajemny wpływ, każdego z nich dotykają trudności jednostek. Dzięki temu mogą oni jednakże przyczynić się do rozwiązania problemu.

Terapia rodzinna nie skupia się na poszczególnych członkach rodziny, a zajmuje się interakcją i komunikacją pomiędzy nimi. Poprzez wzmocnienie związków i zależności między członkami rodziny można uaktywnić zasoby, które pomogą poszczególnym jej członkom w rozwiązywaniu problemów i pokonywaniu kolejnych szczebli rozwoju.

Grupami docelowymi mogą być na przykład:

• rodziny mało- i wielodzietne

• rodziny niepełne

• rodziny przybrane

• rodziny zastępcze

• wspólnoty życiowe i mieszkaniowe

• małżeństwa

• pary (również homoseksualne)

W wyjątkowych sytuacjach terapię rodzinną można rozpocząć w formie terapii indywidualnej i w zależności od potrzeb z biegiem czasu poszerzyć ją o poszczególnych członków rodziny. Terapia rodzinna pomaga, gdy sytuacja życiowa ulega zmianie lub gdy zbliża się kolejna faza rozwoju jednego z partnerów, dziecka lub całego związku, dla której to muszą zostać ustalone nowe reguły:

• kształtowania związku

• oderwania się od rodziny pochodzenia

• rozgraniczenia związku uczuciowego oraz dzieci

• utraty zatrudnienia lub przejścia na rentę

• choroby lub śmierci jednego z członków rodziny

• rozstania lub rozwodu

• tworzenia przybranych rodzin

• integracji dzieci w rodzinach zastępczych

Problemy psychiczne, zwracające uwagę zachowania lub choroby psychosomatyczne są przez terapię rodzinną rozumiane jako wskazówki ku temu, że rodzina jako całość nie dostosowała się całkowicie do pewnej zmiany. Symptomami tego stanu rzeczy mogą być:

• długotrwałe konflikty z dzieć- mi, rodzicami lub teściami

• problemy w związku, trudności seksualne lub kryzys sensu

• problemy wychowawcze, poczucie przeciążenia, depresja

• bóle głowy, kłopoty żołądkowe, zakłócenia snu

• problemy z nauką i wydajnością

• moczenie, zaburzenia łaknienia, lęki

• uzależnienie, samookaleczenie, próby samobójcze

• wycofanie się, agresja, przestępczość-

Terapia rodzinna przynosi pozytywne efekty wszędzie tam, gdzie starania o pojedynczego członka rodziny oraz objęcie go terapią pozostały nieskuteczne. Nowe rozwiązania problemów mogą często zostać odnalezione i zrealizowane w oparciu o relacje rodzinne i społeczne.

Kiedy w rozwiązanie problemu zaangażowana była cała rodzina, w terapii rodzinnej powinni wziąć udział wszyscy jej członkowie. Każdy, nawet najmłodsze dziecko, może wówczas dzięki własnemu punktowi widzenia wnieść swój wkład w rozwiązanie problemu. W związku z tym pożądanym jest, aby od samego początku cała rodzina brała udział w sesjach terapeutycznych. Rozmawiamy wtedy wspólnie ze wszystkimi dotkniętymi problemem osobami o tym, w jaki sposób dany problem postrzegają oraz jakich rozwiązań życzyliby sobie w przyszłości. Bardzo często sam kontakt członków rodziny między sobą ma leczący wpływ, który poza terapią jeszcze bardziej się rozwija. W związku z tym przyjmuje się, że już dwu- lub dwu i półgodzinne spotkania odbywające się w dwu- lub trzytygodniowych odstępach są wystarczające.

Obecność neutralnej osoby pozwala członkom rodziny często na wiele łatwiejsze wyrażanie swoich uczuć bez obawy, że sytuacja może eskalować. Podczas terapii mogą być również poruszane tematy tabu, o których członkowie rodziny nie odważyli się wcześniej porozmawiać. Dzięki temu stwarza się relaksującą atmosferę, która wzmacnia funkcje ochronne rodziny.